 | بررسي تاثير رو ي كار آمدن جريان هاي اسلامگراي تونس بر موقعيت بنيادگرايي اسلامي |
نویسنده: حسين ابراهيم نيا
چكيده
در آخرين روزهاي سال 2010 ميلادي تحولاتي در خاورميانه رخ داد كه تمامي معادلات اين منطقه را دگرگون ساخت. قدرت گيري گروه هاي خاموش سال هاي ديكتاتوري و اقتدارگرايي در اين كشورها با گفتمان اسلام اعتدال گرا، از اين حكايت دارد كه اسلام گرايان بايد آزمون جديدي را پس بدهند؛ آزموني كه تاكنون در كشور تونس از آن موفق بيرون آمد هاند. اين موفقيت سبب شده است نقش گروه هاي بنيادگراي راديكال در منطقه كاهش و جايگاه آنان متزلزل شود . پرسش اصلي مقاله حاضر آن است كه جريان هاي اسلام گراي اعتدال گرا چگونه توانستند بر موقعيت و جايگاه بنيادگرايي اسلامي تاثير گذاشته و نقش آن را كم رنگ نمايند؟ در پاسخ به نظر مي رسد گسترش فرايندهاي دموكراتيك در منطقه خاورميانه در سال هاي اخير موجب اين اثر گذاري شد؛ فرايندهايي كه در پيوند با فرايند جهاني شدن و شبكه اي شدن جهان نوين امروزي، رشد فناوري هاي ارتباطي و آشكاري سياسي به وقوع پيوسته است، مانع از آن مي شود كه ديگر جريان هاي بدون بازسازي دروني بتوانند گفتمان خود را مطرح نمايد. اين مقاله سعي دارد با استفاده از روش اسنادي و تمركز بر نمونه تونس، پاسخي دقيق به پرسش مذكور دهد و آن را به آزمون بگذارد.
واژگان كليدي: اسلام گرايي اعتدال گرا، خاورميانه، بنيادگرايي اسلامي، بهار عربي، جهاني شدن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر